anlamını yitiren bir şeyler mi var şimdilerde yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım taşı delemiyor bir çığlık ve apansız su oluyorum ipince, kendime sızıyorum dünya yetmiyor bazan, bırakıp gidebilir miyim?

Ömrüm diyorum şimdi ömrüm/ Üzgün bir çocuksun sen ve yalnız / Öyle kal çünkü bu dünyada / Sana en çok mutsuzluk yakışıyor

gör ki dalgalanıyor hala hayatın güvertesinde korsan bayrakları düşüyor sevginin mavi sularına kuru kafaların gölgesi ve zulüm uzakça bir kıyıya demir atıyor şimdilik...

Şimdi büsbütün bitiyor hikaye Ardında hiçbir iz bırakmadan Kal desem kalırdın biliyorum Ama sen orada kal istersen..