Derdine derman bulamazsan efkar çöker üstüne.. Bir düşünün bakalım yabancı memleketlerdeki insanlar efkar dan mi içiyor.? Bence onlar derdine derman bulduklarında keyfine içiyor ve bakıldığında sözlüklerine efkar in karşılığı yok.. Ve derdiniz sevginiz varsa söyleyin sevdiginize çok şey kaybettik onu kaybetsek bari söyledik kaybettik deriz.. Olasılık işte.. Deneyin..

Gelirsen yolum genişler

gelmezsen hayalini severim

yanmaktan korkmam

ben bu aşka sağ çıktığım yerlerden geldim...

Nede olsa kapadın gözlerini ve bensiz uykular rüyalar görmektesin.. Gururun neleri aldı vede öfken.. Yüreğinden öptüğüm yardım istedim senden yardım ettin bana kendini tanıttın..  Yinede Dua ederek uyu herzaman ..

Zaman hiçbir şeyi düzeltmez, sadece üzerini örter. Sakladığın acılar, bir gün mutlaka ortaya çıkar… Herkes zamanı geri alabilmek ister. Kimi eski güzel günleri tekrar yaşayabilmek için. Kimi yaptığı yanlışları düzeltebilmek için. Kimiyse sadece yaşadığını hissedebilmek için ister bunu… Gelecekten korkanlarsa, zamanı durdurmak ister. Her şey o kadar iyidir ki bunun bozulmaması için çaba gösterirler. Ama kimse şu anın değerini bilenler kadar mutlu değildir. Geçmiş de gelecek de onlarladır… Bazılarıysa zamanın ta kendisi gibidir. Ve her insan, zamanın dünya üzerinde bıraktığı birer yara izidir.

"Biri geliyor hayatına. Diyorsun ki artık tamam yani, bundan sonra yalnızlık yok. İki kişiyiz biz, her şeyi iki kişilik düşüneceğiz. Sonra çekip gidiyor. Tamam gidiyor yani, o zaman ikiydik ben şimdi tekrar bir kalacağım. Yani bir kalmam lazım, öyle olması lazım. Ama bir de kalamıyorum, yarım kalıyorum. Niye yarım kaldım ben, niye şimdi benim yarımımı aldı götürdü? Giderken beni böyle yarım bıraktı diye düşünürsün. Ama sonra bir gün anlıyorsun ki senin yarın hiçbir yere gitmemiş ki. Burada, gözünün önünde, her gün sana bakıp duruyor işte."

Hep mi özlüyorsun, yoksa zaman zaman mı? Boş vakitlerinde mi, müzik dinlerken mi? Merak ettim şimdi, eğer sorun olmayacaksa bunu isterim -senden. “Boş vaktin olursa kitap okuma, müzik dinleme, Az biraz beni özle .. Nazım Hikmet mektubunun sonuna şunu eklermiş. Buraya da yakışır sanırım, onca kişi okuyacak nasılsa: “Herkese selam, sana hasret..

Ne zaman alsam kalemi elime sözcükler secdeye varıyor vazgeçiyorum o vakit kıyameti yaşamaktan..Gülmene sebep oldugum her anı cennetten yaşanan bir zamana eşit sayarım ..

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım Tuttukca güçleniyorum kalabalık oluyorum Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor Seni aldım bu sunturlu yere getirdim Sayısız penceren vardı bir bir kapattım Bana dönesin diye bir bir kapattım Şimdi otobüs gelir biner gideriz Dönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat Durma kendini hatırlat ..

...ve böylelikle umut etme kabiliyetimizi aldılar elimizden. Ne diyeyim, dilerim ihtiyacı olan birine gidiyordur bizden aldıkları umut! Dünya adaletsiz çocuk! Dünya zorba. Elbet eşitleneceğiz o gün kıyamda.

özlemi sol memenizin altında tek nüsha bir yasak yayın gibi taşıyorsanız gün boyu... hem kimseler duymasın hem cümlealem bilsin istiyorsanız...

Ayrılığın dilsiz olduğunu ben senden öğrendim Dilsiz olanın yaşayabileceğini sen öğrettin bana Ve kalemimle ilk defa yavan gözlerle baktın Yine yeniden sadece sana sesleneceğim Müebbet bir aşk dışında ..

Sana oklardan değil yaylardan bahsedeceğim Gülün dikeninden değil Gülleri ve dikenleri doğurmaktan yorulmayacağım Topraktan söz açacağım Akan su gelmeyecek kelimelerime Suyu şefkatle kucaklayan damlaları dinlendireceğim ............ YİNE SANA SESLENECEĞIM..